exception |
{ık'sepʃən}
- [N] istisna, sıradışı durum, hariç tutma, kuraldışılık, ayrım yapma
|
|
exception |
i. istisna. |
|
exception |
{i.} istisna; {huk.} mahkemenin ara kararlarına itiraz. take exceptionto itiraz etmek, kabul etmemek; gücenmek. The exception proves the rule. istisna kuralı bozmaz. {Asıl anlamı: istisna kuralı bozar}. without exception ayrım yapmaksızın, istisnasız with the exception of hariç tutulursa, istisnasıyla. |
|
exception |
olağandışı durum |
|
exception |
istisna, kuraldışı durum |
|
|